VEDA

SEVGİLİ ANAMIZ IŞIK HANIM'IN

KAYINPEDERİ VE BİZİM RAHMETLİ DEDEMİZ VE HAYAT HAKKINDA Kİ YAZISI

bu edebiyat gücü biraz da bize geçseydi biz de anlatsaydık duygularımızı bu kadar kolay.

Mevlana’nın felsefesinden etkilenmeyen var mıdır? Ne söylemişse ne güzel söylemiştir. “ Ya olduğun gibi görün, ya da göründüğün gibi ol.”

Marka, marka diye dolandığım; kişiliğimizin en iyi ifade edildiği hali betimlemek üzerine takıntılarımdan hareketle yaptığım her gözlemi, her tespiti getirip dayandırdığım son nokta.

Kendine biçtiğin değerin, ilişki içinde olduğun çevre tarafından “o bir markadır” ya da  “o bir fenomendir” tanımlanması ile buluştuğu yer/nokta(ymış) kişisel marka. Geçen hafta sevgili babam Ziya Yargın’ı kaybettiğimde anladım ve “marka” takıntımın nereden geldiğini de…

En sıradan yemeklerin yendiğin sofraların ritüelleri ile daha çocuk yaştayken tanışmıştım. Envai türlü Osmanlı mutfağının yemeklerinin üretildiği mutfaklarından yayılan koku, ancak bembeyaz örtülü ışıklı masalarda meyi ve sohbeti ile buluşarak tam tadına kavuşurdu. Çocuk yaşımızda duymaya başlamıştık akıcı İngilizcesinden “you are what you do” der sonra ne demek istediğini anlatırdı bizlere hayatımızı şekillendirirken yaptığımız işten başlayarak, giyimimizden, saçımıza, konuşmamızdan, tavırlarımıza, yediklerimizden, gittiğimiz yerlere, sadece yaptığımız değil gelecekte yapacağımız şeylere kadar birçok noktayı nasıl etkilediğini kendi hayatından, yaşadıklarından örneklerle anlatırdı.
Kişi ve yaşam arasındaki denge savaşında, kişiliklerimize giydirdiğimiz özelliklerimizin hayatımızın büyük bir alanını kapladığını anlatırdı.

Hafta sonlarında Ankara Hipodrumundaki at yarışlarını izlemeye giderdik adeta Ascot’taki at yarışlarına gider gibi süslü ve özenli.

Bizi biz yapan şeylerin  yediklerimiz, içtiklerimiz, okuduklarımız, tanıdıklarımız, sevdiklerimiz, nefret ettiklerimiz, tecrübe ettiklerimiz, düşündüklerimiz, izlediklerimiz, inandıklarımız, kazandıklarımız ve hatta kaybettiklerimiz olduğunu anlatır ve gerçek hayatta deneyimlememiz için çaktırmadan fırsatlar yaratırdı.

Ailenin önemi ve değerlerimiz bu kişisel marka değerlerinin kaynağı olarak gösterilirdi. Aileye yeni fertler katıldıkça önce ritüeller, sonra gelenekler, sonra uygulamalarla alıştırmalar için hepimiz otomatik hareket ederdik. Her bayram sabahı (ayakta durmayı öğrenmeleri yeter şarttı) torunlarının da katıldığı bayram namazları ile başlardı.

Benim oğlum Bahadır Ankara ODTÜ’de okurken yazdığı tezin İngilizce kontrolünü dedesine yaptırmış ve demiş ki “ ne mutlu bana ki ortaokulda da seninle İngilizce çalışırdım. Şimdi ödevimi de birlikte kontrol ediyoruz” bu yaklaşımdan çok etkilenmişti, hep anlatır ve derdi ki:” o mutluluk oysa ki bana aitti. Ama dile getirenin Bahadır olması beni çok bahtiyar etti”

Ziya Yargın, kendisiydi nev-i şahsına münhasır. Kendisi olmayı başarmak kendi markasını yaratmıştı. Dibe vurduğumuz zamanları anlardı. İçine düştüğümüz boşlukları görürdü. “Orada kalma, boşluklar dolmaz, boşluğu doldurduğunu düşündüğün şey aslında senin eksilmendir. Kendinin eksilmesine fırsat verme” derdi.

O bir markaydı. İyisin dediğimde, sonun çok yakın olduğunu “geçici bir güç, düzmece bir ümit… Aslında suyu boşalmış bir havuz, fişten çekilmiş bir alet gibiyim” diyerek hissettirmişti.

İçki sofralarına oturmadan beni yanına alır “henüz içki boğazımdan geçmeden söyleyeyim sonra içkiliydi söyledi der, ciddiye almazsın seni çok seviyorum”Ben de seni çok sevdim. Nur içinde yat sevgili Babam…

iki dedemin vefatı da bana şunu öğretti hayatı istediği gibi yaşayan insanların arkasından saygı geriye kalıyor. ve onların istedikleri gibi yaşayıp öldüğünü bildiğin için çok çok yıkılımıyorsun.

allah sıralı ölüm versin güzel bir temenni

benim dedemin farkı cok da dede bi adam değildi hayatın içinden hiç kopmadı 80 yaşının son 3 ayına kadar benim arkadaşlarımla akranları gibi sohbet ederdi bizim hayat hakkındaki endişelerimizi hep anlardı güncel fikirler verirdi. annemin bakış açısına ek olarak bu durum da vardı.

her canlı ölümü tadacaktır.

kimisi arkada güzel bir tad bırakacaktır.

kafanıza göre mutlu yaşayın

hayat üç günlük mezarlığa gidince de insan şunu anlıyor hırslar boş neyden mutlu olacaksan onu yap